From Harmony to Non Existence [Malathie Kalpana Ambrose]

From Harmony to Non Existence

You are the sweetest melody soaring 
Making ripples in the air
Filling the still auditorium
Yes…. you
The simple truth of pure existence!
 
Waves over waves over waves
Like a beautiful river flowing
And then becoming tranquil
 
Stirring amidst the vivid colours of a ceremonial marvel
You embrace my self, ever so gently
Moving over me
 
Reverberant clusters of musical notes
Giving birth to the most beautiful melody
Awakening every particle of my being
Defining my self
Mesmerizing me
 
Lying in the heavenly ambience
That is surrounding me
Slowly, I melt
Dissolving into that bliss
 
The enchanting river of beauty
Soaked me, and dissolved me
Transforming me into a totally different entity
Breaking into tiny particles
Again and again
I feel myself diffusing
All over the universe
 
Leaving the auditorium
I enter the blissful paradise
Melting away along the horizon
With you and within you
 
Mixed with the infinite harmony
That crystallizes in a breath
Yet; dispersed through the universe
I become tranquil
Feeling everything
Seeing everything
 
Endless feelings emerge
Penetrating myself
 
Who can say you don’t exist
Here you are!
Yes, I can feel you
Deeply and magically
Playing within the same melody
Carrying the same rhythm
Carrying the same beat
 
Dissolved in a sigh
The strings weep
Releasing the pain
With each and every stroke of the bow
Caressing my existence
Embracing my body
 
In between the cello stings
I am being born again
Unconsciously
My breathing stops
I start drifting into non existence
 
And at that moment
I am born again between the strings
From now on
I exist in a parallel blissful universe
Born from the most beautiful music
 
I am the dulcet tones
I feel the true beauty within
Seeing myself in that existence
And the existence is found within me
 
And, you …..
You are…taking me to the eternity
Lingering warm, in my breath
 
Then
In the next moment
In between the cello strings The non existing me
Come to life!


*Written at a theater in the middle of a cello symphony.

By : Malathie Kalpana Ambrose
[Translated by : Manel Fernando]


මාධුර්යයෙන් නොපැවැත්මට...

රඟහල සිසාරා
මේ  රළ නගන
ස්වර මාධූර්යය ඔබය...
සුගාමය... සත්තාව මය

නදියක්ව රැළි ලමින්
යළිදු නිසසල වෙමින්
උත්සවාකාරී ආශ්චර්යයක
වර්ණයන් මැද කළතමින්
මා වෙළයි...
මා සිසාරා ගලයි...

නිම්නාද ස්වර පන්ති
සියොළඟෙහි ඉසියුම්ම
අණු පවා අවදි කොට
මුසපත් කර...
වර නගයි....

හාත්පස ඉපදෙන
සුයාමයෙහි වැතිරෙමි...
ඒ තුළ ට වැගිරෙමි...

සෞන්දර්ය  නදී තෙම
මා තෙමා දිය කොට
වෙනස් ශක්ති ප්‍රභවයක් බවට හරවා ඇත...
මම බිඳී ,
යළි යළිදු ක්ෂුද්‍ර වී
විශ්වය පුරා විසිරෙමි...

රඟහලෙන් සුයාමයට පිවිසෙමි....
ඔබ සමග
ඔබ තුළ
දිය විය හැකි
දිගන්තය අස වැතිරෙමි....

හුස්මකට කැටි වන
සක්වල පුරා විසිරෙන
අනන්ත වූ මාධුර්යය හා මුසු ව
නිශ්චල වෙමි...
සියල්ල හඟිමි
සියල්ල දකිමි...
අපරිමිත හැඟුම් සෙන්
නොහිම් සර හා මුසුව
මා සිරුර විනිවිදියි...

ඔබ නොපවතීයයි කාට නම් කිව හැකිද...?
මෙන්න , ඔබ මෙතැන
ගැඹුරක්ව මිහිරක්ව
අණුවක්ව මුසු වෙමින්
එකම ලයකට
එකම රිද්මයකට
එකම තනුවක් තුළ වැයෙමින්

තත් මැදී
ඉන් රිදී
වේදනා ඉපදෙමින්...
මා පැවැත්ම ස්පර්ශ කොට
සිරුරත වෙළාගෙන
සුසුම් වල කැළතී

චෙලෝවෙහි තත් අතර පණ ලබා
මම ම වී ඉපදෙමින්

නොදැනීම
මා සුසුම් නැවතී
නොපවතින්නට පටන් ගනිමි...

එසැණින්,
චෙලෝ තත් අතර මා පණ ලබයි...
මෙතැන් සිට මා පවතින්නේ
ස්වර මාධුර්යයයෙන් සුනිශ්පන්න වූ
සමාන්තර සුගායනීය
සක්වලකය

ස්වර යනු මම ය
මා තුළ සොඳුරු සත්තාව ද
සත්තාව තුළ මා ද වෙයි...
ඔබ 
විශ්වයෙහි අනන්තය අස
මා සතපවා
මා සුසුම් හා මුසුවෙයි...

එසැණින්,
චෙලෝ තත් අතර
නොපවතින මා පණ ලබයි...

_______________________________
 *Cello සංධ්වනියක් මැද රඟහලක දී ලියැවූණි.

-මාලතී කල්පනා ඇම්බ්‍රෝස්-